Na današnji dan, 22. oktobra 1922. godine u Sarajevu je rođen istoričar i akademik Radovan Samardžić. Osnovnu i srednju školu završio je u rodnom gradu, a potom diplomirao i doktorirao na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na grupi za istoriju, dok se usavršavao u Parizu i u Majncu. Postao je prvo asistent na predmetu Opšta istorija novog veka, pa prošao zatim kroz sva nastavnička zvanja na Filozofskom fakultetu i sve do penzionisanja bio šef Katedre za opštu istoriju novog veka. U svom naučnom radu i istraživanju najviše se bavio istorijom Mediterana, Dubrovnika, Turskog carstva i Balkana, i sudbinom srpskog naroda na tim prostorima. Neka od njegovih najznačajnijih dela su „Veliki vek Dubrovnika“, „Mehmed Sokolović“, „Sulejman i Rokselana“, „Istorija Beograda“ i druga, a rukovodio je i stvaranjem višetomne „Istorije srpskog naroda“ u izdanju „Srpske književne zadruge“. Takođe se bavio i problemom istorijskog u srpskim narodnim pesmama i istoriografskim radom Vuka Karadžića i Slobodana Jovanovića, kao i delima Jovana Rajića i Ilije Garašanina. Bio je na čelu raznih ustanova i urednik mnogih publikacija, dekan Filozofskog fakulteta, redovni član SANU, sekretar Odeljenja istorijskih nauka SANU, direktor Balkanološkog instituta, predsednik „Srpske književne zadruge“, glavni urednik „Jugoslovenskog istorijskog časopisa“, i jedan od priređivača sabranih dela Slobodana Jovanovića. Radovan Samardžić, dobitnik Oktobarske nagrade Beograda, Sedmojulske nagrade i Vukove nagrade, preminuo je 1. februara 1994. godine u Beogradu, a danas ulice u nekoliko naših gradova nose njegovo ime.

Od važnih događaja u vezi sa Srbijom na ovaj dan izdvajamo još:

1922. godine umro je novinar, političar i književnik Jaša Tomić;
1927. godine umro je pisac Borisav Bora Stanković;
2000. godine posmrtni ostaci pesnika Jovana Dučića preneti su 57 godina nakon njegove smrti iz američkog mesta Libertivil i sahranjeni u rodnom Trebinju.