(1922), ulje na platnu, 115 × 85 cm

Iako narušenog zdravlja i prilično pod utiskom loših kritika svoje poslednje izložbe u Pragu, održane krajem 1921, Bukovac ipak početkom 1922. dolazi u Beograd da bi rešio pitanje svog konačnog preseljenja u domovinu i da tom prilikom portretiše budućeg kralja Aleksandra Karađorđevića.

To će biti četvrti put kako Bukovac dolazi u Beograd da bi portretisao jednog srpskog vladara. Tokom dva meseca boravka u Beogradu završava portret. Zajedno sa Markom Carem dorađuje rukopis svoje autobiografije, koju Srpska književna zadruga posthumno objavljuje 1925.

Međutim, ne uspeva kod nadležnih u Ministarstvu prosvete da reši pitanje svog konačnog preseljenja u Cavtat i Dubrovnik. U međuvremenu, Marko Car vrlo pohvalno komentariše u štampi novi Bukovčev portret kralja Aleksandra. Ovaj portret je zapravo bio umetnikov pretposlednji rad jer ubrzo po dolasku iz Beograda umire od moždane kapi – 23. aprila 1922. godine u Pragu.

Prema navodu iz literature (Kružić-Uchytil 2005, 427, kat. 1089), portret je prvobitno bio namenjen Pokrajinskom namesništvu u Ljubljani, a Ministarstvo prosvete Kraljevine SHS ga je 1926. ustupilo Narodnom muzeju.

LITERATURA: Marko Car, „Bukovčev Kralj”, Politika, br. 4970, Beograd 1922; American Art News, New York, Saturday, June 17, 1922, 6 (portret se pominje u nekrologu Bukovcu); Kusovac 1987, 34, kat. 178 (reprodukovano); Kružić-Uchytil 2005, 155, 427, kat. 1089.

IZLAGANO: Galerija SANU, 2004 (Prvo beogradsko pevačko društvo – 150 godina).

Preuzeto iz: Petar Petrović, Slikar Vlaho Bukovac [1855–1922], fotografije Veljko Ilić, Narodni muzej, Beograd, 2014, str. 67.