Na današnji dan, 24. septembra 1224. godine umro je srpski kralj Stefan Prvovenčani. Rođen je 1166. godine, i bio je srednji sin rodonačelnika dinastije Nemanjića, Stefana Nemanje. Po očevoj želji, na državnom saboru 1196. godine, nasledio je presto, kad se ovaj zamonašio i prvo povukao u Studenicu , pa potom na Svetu Goru. Kako je to bilo mimo prava primogeniture, stariji brat Vukan se sa tim nije mirio, ali nije ni započinjao nikakav sukob dok je otac Nemanja bio živ. Međutim, nakon njegove smrti, početkom 1200. godine, i stvari u Srbiji počinju da se zakuvavaju. Oba brata se obraćaju papi, a Stefan po prvi put traži kraljevsku krunu i razdvaja se od svoje žene Evdokije, ćerke vizantiskoj cara, zbog njenog navodnog neverstva, a verovatno više zbog toga da bi se približio Zapadu i sprečio napad Ugarske. Ipak, i Vukan i ugarski kralj su se usprotivili davanju krune Stefanu, pa su 1202. godine napali Srbiju. Stefan je bio zbačen sa prestola i utočište je našao u Bugarskoj, što mu je već 1204. godine, usled izmenjenih istorijskih okolnosti, omogućilo da ponovo ovlada Srbijom, dok se Vukan vratio da upravlja Zetom. Braća su se izmirila nekoliko godina kasnije nad moštima svoga oca, koje je najmlađi brat Sava preneo iz Hilandara u Studenicu. Kako bi ojačao svoje veze sa Zapadom, Stefan se ponovo oženio, ovaj put Anom Dandolo, ćerkom čuvenog mletačkog dužda Enrika Dandola, jednog od glavnih vođa Četvrtog krstaškog pohoda, koji je rezultirao padom Carigrada. Konačno je papa Honorije III poslao svoje legate sa krunom Stefanu Nemanjiću i on je krunisan za kralja, te je tako Srbija postala poslednja zemlja u Evropi koja je proglašena za kraljevstvo, sve do početka XVIII veka. Postoje takođe priče i opisi da je nakon toga i Sveti Sava obavio još jedno krunisanje istom krunom u Žiči, no bilo kako bilo, Stefan je nakon primanja krune postao poznat kao Prvovenčani. Za njegove vladavine Sava je izdejstvovao  autokefalnost srpske crkve i postao prvi srpski arhiepiskop i uz Žiču osnovao još 10 eparhija. Poslednjih godina života Stefan je bio lošeg zdravlja, a pred smrt se zamonašio i uzeo ime Simon, dok ga je na prestolu zamenio sin, iz prvog braka sa vizantijskom princezom Evdokijom, Radoslav. Kralj Stefan Prvovenčani sahranjen je u manastiru Studenici, gde se njegove mošti i danas nalaze, iako su tokom minulih vekova mnogo puta menjale mesto. Prvo su, malo nakon sahrane, prenete u njegovu zadužbinu – manastir Žiču, kada je počivši kralj i proglašen svetim, da bi ubrzo posle toga, zbog najezde Mongola, bile prenete u manastir Sopoćane, pa potom i u mnoge druge manastire da bi bile sačuvane tokom teških vremena kroz koja je srpski narod prolazio, a manastir Vraćevšnica i manastir Fenek, samo su neki od onih koji su čuvali telo ovog svetog kralja.

Od važnih događaja u vezi sa Srbijom na ovaj dan izdvajamo još:

1863. godine Licej je transformisan u Veliku školu i preseljen u palatu Miše Anastasijevića;
1914. godine umro je arhitekta Dimitrije T. Leko;
1941. godine partizani su u Drugom svetskom ratu zauzeli Užice, koje je potom postalo sedište Užičke republike i Vrhovnog štaba Narodnooslobodilačkog pokreta Jugoslavije do 30. novembra iste godine, kada su ga ponovo zauzeli Nemci;
1953. godine rođen je glumac, scenarista i reditelj Radoš Bajić;
1977. godine reprezentacija Jugoslavije u košarci postala je treći put šampion Evrope, pobedivši u finalu u Liježu reprezentaciju SSSR-a sa 74:61.