Sirogojno je selo na Zlatiboru, 29 km južno od Užica. U selu se nalazi Muzej narodnog graditeljstva Staro selo. Izgradnja ovog spomenika izuzetne vrednosti započeta je 1980.

Staro selo ima oko 40 objekata, zgrada sagrađenih od drveta ‒ brvana. Čine ga dve okućnice, dvorište sa stambenim i privrednim zgradama, kakve su, još u prvoj polovini XX v., imale uglavnom zadružne seoske porodice, domaćinstva na Zlatiboru i u šumovitim predelima dinarskih planina. Izvan ovog prostora, desetine zgrada, takođe originalnih, delimično su preuređene i opremljene za prijem i boravak posetilaca, kao i za izvođenje programa. U nekim od zgrada smeštene su radionice i prodavnice za proizvode domaće radinosti i druge delatnosti Muzeja.

U okućnicama se nalazi po jedna zlatiborska dvodelna kuća brvnara sa visokim četvoroslivnim krovom pokrivenim šindrom i sa karakterističnim dimnjakom „kapićem”. Uz kuću su „zgrade” ‒ vajati u kojima su stanovali, spavali i čuvali svoje lične stvari mlađi bračni parovi zadružne porodice. Zatim, domaćinstva imaju mlekar, ambar, koš ‒ salaš za kukuruz, kačaru sa kazanom za pečenje rakija, a po jedno hlebnu peć, pčelinjak i mišanu za sušenje šljiva. Staje za stoku su sastavni deo okućnice, ali su, kako je to uobičajeno, sagrađene malo izdvojeno od osnovnog dvorišta.

Na šumskom proplanku, odvojen zasadom borova (oko 100 m), podignut je letnji stočarski stan. Sastoji se od dve kolibe, koje u svemu liče na kuće, ali su znatno manjih dimenzija i sa manje opreme. Tu je i jedna rekonstruisana kulača (primitivni stočarski stan kupastog oblika), kao i kućer, pokretna kućica ‒ krevet na saonicama za čobanina da bi mogao stalno biti u blizini stada ovaca.

Sve zgrade prenete su iz okolnih zlatiborskih sela i opremljene, kao i dvorišta, autentičnim pokućstvom, posuđem, uređajima, spravama, oruđima i alatima. U sastavu muzejskog prostora su i seoska Crkva Svetog Petra i Pavla i staro seosko groblje, što ceo ambijent čini verodostojnim i potpunijim.

Staro selo je etnografski muezj na otvorenom prostoru u kojem se prikazuju arhitektura, unutrašnje uređenje zgrada, način priređivanja i organizacija porodičnog života ljudi brdsko-planinskih predela na Zlatiboru. Sve ovo veoma je slično bilo u većem delu jugozapadne Srbije, kao i u prostranim šumovitim predelima dinarske oblasti. Kuća brvnara je veoma arhaična i njeno poreklo može se sa sigurnošću vezivati za praistorijsko balkansko i staroslovensko nasleđe, jer to potvrđuju arheološki nalazi. Zato građevine u Muzeju, mada su iz XIX v., u sačuvanim oblicima, tehnologiji gradnje, organizaciji stanovanja i drugim odlikama sadrže vrednosti od velikog etnografskog značaja.

Crkva brvnara posvećena Sv. Petru i Pavlu sagrađena je 1821. ktitorstvom Jovana Mićića, serdara Miloša Obrenovića. Zvonik nad pripratom podignut je 1891. Ispod krovnog venca teče friz slepih arkadica, kao na starim  crkvama raškog stila. Stari ikonostas, koji je radio čuveni Simeon Lazović (1764), donet iz drugog hrama, kombinovan je sa arhitravom rađenim rukom Petra Molera, zografa i vojvode iz Prvog srpskog ustanka. Mala vrata na severnom zidu rad su nepoznatog dobrog majstora s kraja XVIII v. Nadgrobni spomenici u okolini imaju reljefne ukrase karakteristične za kraj XVIII i početak XIX v.

IZVOR: Kulturna riznica Srbije [sastavio i uredio Jovan Janićijević], 3. izdanje, IDEA, Beograd, 416‒418.