Na današnji dan, 18. marta 1909. godine u Kragujevcu je rođena prva srpska kompozitorka, jedna od prvih žena dirigenata u Evropi i akademik Ljubica Marić.

Od 1911. godine je živela u Beogradu, a violinu je počela da uči u muzičkoj školi sa jedanaest godina. Prepoznavši njen talenat Josip Slavenski je odlučio da joj daje i časove kompozicije, te je ona 1929. godine diplomirala i na violini i na komponovanju, postavši time prva Srpkinja sa diplomom iz kompozicije.

Studije muzike je nastavila u Pragu, na Majstorskoj školi Praškog konzervatorijuma, gde je kompoziciju učila u klasi Jozefa Suka, violinu kod Maržaka, a dirigovanje kod Doležila i Nikolaja Malka.

Tu je diplomirala 1932. godine i tako postala jedna od prvih žena dirigenata u Evropi i prva žena koja je dirigovala Simfonijskim orkestrom Češkog radija. Nakon toga je učestvovala na festivalu u Amsterdamu, gde ju je zapazio i nemački dirigent Herman Šerhen, koji ju je zatim pozvao da uz Belu Bartoka i druge čuvene kompozitore tog doba učestvuje na festivalu u Strazburu, na kom je dirigovala svoju Muziku za orkestar.

Ipak, pošto je bila jedna od potpisnica manifesta Vojislava Vučkovića, kojim je između ostalog osuđena i umetnička politika Šerhenovog festivala, izgubila je Šerhenovu podršku i vratila se u Jugoslaviju.

Boravila je u Beogradu i Zagrebu, i bila praćena i hapšena zbog saradnje sa Vučkovićem, te se 1936. godine ponovo obrela u Pragu i upisala specijalističke studije kod Alojza Habe na Odeljenju za mikrotonalnu muziku Državnog konzervatorijuma.

Iako je imala ponudu da ostane tu kao asistent, Ljubica se 1938. godine ipak vratila u svoju zemlju. Do 1945. je bila profesor u Muzičkoj školi Stanković, a zatim od 1945. do 1967. godine docent i profesor Muzičke akademije u Beogradu.

Jedno vreme je bila sekretar Udruženja kompozitora Srbije, a postala je i redovni član SANU. Poznata je i po tome što je bila prvi kompozitor koji je od melodija crkvene muzike vizantijskog porekla oblikovala melodijsku i harmonsku strukturu neliturgijskih dela, ostvarivši i originalnu sintezu srednjovekovne muzike i avangardnih iskustava muzike XX veka.

Pored komponovanja, ona se čitavog života bavila i slikanjem, vajanjem i pisanjem kratkih poetsko-filozofskih tekstova u formi tablica, koje je kao i priče, prepisivala rukom u nekoliko primeraka i poklanjala prijateljima.

Ljubica Marić je umrla je 17. septembra 2003. godine u Beogradu, a Unesko je 2009. godinu, kao stogodišnjicu njenog rođenja, uvrstio u svoj kalendar značajnih godišnjica, pa je te godine održan niz koncerata na kojima su izvedena dela ove umetnice, objavljeni su kompakt-diskovi sa njenim kompozicijama, održane su izložbe, međunarodni skupovi o njenom stvaralaštvu, dok joj je na zgradi u kojoj je živela u Beogradu otkrivena spomen-ploča.

Od važnih događaja u vezi sa Srbijom na ovaj dan izdvajamo još:

1780. godine rođen je knez Miloš Obrenović;
1924. godine rođen je kompozitor i dirigent Vojislav-Bubiša Simić;
1956. godine umro je vladika Nikolaj Velimirović;
1987. godine umro je fudbaler, trener, profesor Milorad Arsenijević;
2000. godine umrla je primabalerina Jelena Šantić;
2005. godine umro je književnik i izdavač Ognjen Lakićević;
2008. godine umro je glumac Živojin Milenković.