Na današnji dan, 15. marta 1815. godine po nekim izvorima, u Šajkašima je rođen slikar i pisac Dimitrije Avramović. Osnovnu školu i gimnaziju pohađao je u Novom Sadu, gde je takođe učio i crtanje kod Atanasija Nikolića, pa kod Dimitrija Jovanovića, Italijana Alojzija Kastanje i Jovana Ivanovića. U tom periodu uglavnom je slikao ikone koje je prodavao, a novac čuvao za akademiju i knjige iz kojih je učio. U Beču je prvi put boravio 1833. godine, ali je zbog malo novca mogao da ostane samo godinu dana. Tamo se bavio kopiranjem dela starih majstora, a kada se vratio u Novi Sad, pored ikona najviše je radio portrete. Zahvaljujući tome uspeo je da dobije stipendiju i ponovo se obre u Beču na slikarskoj akademiji, gde je uporedo sa studiranjem radio i u ateljeu bečkog slikara Amerlinga. U to vreme je naslikao jednu od svojih najpoznatijih slika, Apoteozu Lukijana Mušickog, kao i nekoliko portreta među kojima se ističe portret Vuka Karadžića, koji ga je i preporučio za oslikavanje beogradske Saborne crkve, u kojoj je uradio ikonostas i zidne kompozicije. Osim toga oslikao je ikonostas i zidove Karađorđeve crkve u Topoli, ikonostas manastira Vrdnika, pravoslavne crkve u Futogu i drugih, a uporedo sa tim je za potrebe istorijskog slikarstva istraživao umetničku prošlost, obilazio srednjovekovne spomenike po Srbiji, proučavao narodnu nošnju, i putovao na Svetu Goru. Svojim člancima o problemima umetnosti, dao je podsticaj razvoju teorije likovne umetnosti kao i istorije umetnosti. Autor je i prvog poznatog predloga za osnivanje slikarske škole u Srbiji koji tada nije ostvaren, a u dvema knjigama Opisanije drevnosti srbski u Svetoj (Atonskoj) Gori s XIII litografnih tablica i Sveta gora sa strane vere, hudožestva i povesnice opisana Dimitriem Avramovićem živopiscem dao je prvi celovit i iscrpan pregled istorije Atosa i njegovih manastira sa opisom celokupnog područja, i objavio materijal od značaja za srpsku istoriju, izgled i crteže nošnji, predmeta primenjene umetnosti, fresaka, i prepise povelja, među kojima je posebno vredan prepis Nemanjine hilandarske povelje. Ovim je uticao na kulturnu klimu svoga doba i inicirao kasnija istraživanja Hilandara, dok je pozivom u „Srpskom dnevniku“ iz  1852. godine, da mu se šalju podaci za životopise poznatih srpskih slikara, začetnik i prvog srpskog umetničkog leksikona, koji je i pored velikog truda ostao nedovršen u rukopisu pod naslovom Živopisanje slavnih živopisaca srbskih. Njegovim zalaganjem posmatranje umetnosti počelo je da prelazi sa filologa i istoričara na ljude iz likovne umetnosti, i da se osim istorijske otkriva i likovna vrednost umetničkih dela. Bio je i član Društva srpske slovesnosti, a interesantno je da je tokom revolucije 1848. godine učestvovao u političkoj borbi svojim karikaturama, te se pored svega što je radio smatra i prvim srpskim karikaturistom.  Dimitrije Avramović živeo je od 1852. godine u Novom Sadu, gde je i umro marta meseca tri godine kasnije, iznenada od srčanog udara, ne napunivši četrdeset godina. Sahranjen je u porti nekadašnje Crkve Svetog Jovana u Novom Sadu, a danas njegovo ime nose ulice u nekoliko naših gradova, a dela ovog svestranog čoveka nalaze se, pored crkava, i u Narodnom muzeju, kao i u Galeriji Matice srpske.

Od važnih događaja vezanih za Srbiju na ovaj dan izdvajamo još:

1837. godine umro je vladika i pesnik Lukijan Mušicki;
1838. godine rođen je zoolog i akademik Milutin Radovanović;
1839. godine rođen je istoričar i akademik Čedomir Popov;
1840. godine rođen je pisac i akademik David Albahari;
1841. godine umro je književnik Miodrag Bulatović.