Na današnji dan, 1. jula 1854. godine u Čačku je rođen profesor, književnik, bibliotekar, poslanik i senator Dobrosav Ružić. Osnovnu školu učio je u rodnom gradu i Valjevu, a gimnaziju je pohađao u Beogradu, Sremskim Karlovcima i Novom Sadu, gde je došao u dodir sa Svetozarom Markovićem i socijalističkim idejama. U to vreme je pisao satirične tekstove u „Vragolanu“, objavio pesmu „Magarci smo mi“ i potom nakon učestvovanja u đačkim demonstracijama bio izbačen iz škole. Napustio je Novi Sad i, posle godinu dana samostalnog učenja iz knjiga o prirodnim naukama, nastavio školovanje u Cirihu. Tamo je boravio o svom trošku i upoznao se sa ondašnjom brojnom srpskom kolonijom, koju su između ostalih činili i Draga Ljočić, Mita Rakić, Pera Todorović i Lazar Paču. Studije je nastavio u Minhenu, ali se zbog izbijanja Srpsko-turskog rata 1876. godine vratio u otadžbinu. Rat je proveo u Vojnom sanitetu moravsko-timočke vojske, dok je zbog bolesti bio sprečen da služi u Drugom srpsko-turskom ratu. Po oporavku, nastavio je studije u Nemačkoj i doktorirao u Lajpcigu, posle čega se vratio u Srbiju i postao profesor prirodnih nauka u Užičkoj gimnaziji. Sve to vreme nastavio je da piše i objavljuje satirične dopise i naučne članke. Predavao je jedno vreme i u Kragujevcu i bio direktor gimnazije u Zaječaru, da bi zatim kao radikal zbog učešća u Čebinčevoj aferi 1894. godine i nakon Ivanjdanskog atentata 1898. godine, bio osuđen na dve godine zatvora. Sa robije je pušten 1900. godine i po odluci Ministarstva prosvete i crkvenih dela postavljen da radi kao bibliotekar u Narodnoj biblioteci u Beogradu, i mada je u prestonici i živeo izabrali su ga iz užičkog okruga, te je kao najmlađi senator obavljao i sekretarsku dužnost. Posle Majskog prevrata postao je prvo dvorski bibliotekar, pa ministar prosvete, i onda državni savetnik. Bio je i predsednik Srpske književne zadruge, predsednik odbora za izgradnju Crkve Svetog Đorđa na Oplencu, kao i u Umetničkom odboru Narodnog pozorišta. Tokom Prvog svetskog rata u Kruševcu je pronašao Miroslavljevo jevanđelje, za koje se mislilo da je nestalo u Majskom prevratu, i predao ga regentu Aleksandru Karađorđeviću. Nije se povukao sa vladom i vojskom preko Albanije, već je ostao u Kruševcu, gde su ga okupatori više puta hapsili i na kraju sproveli u logor Nežider, odakle je zbog bolesti pušten posle godinu i po dana, krajem juna 1918. godine. Vratio se u Kruševac, gde je teško bolestan i slomljen vestima o pogibiji ćerke i unuka, kao i mnogih prijatelja, preminuo 13. oktobra iste godine. Prvobitno je sahranjen na kruševačkom groblju, da bi kasnije bio prenet na Novo groblje u Beogradu, gde i danas počiva u porodičnoj grobnici.

Od važnih događaja vezanih za Srbiju na ovaj dan izdvajamo još:

1835. godine u Pešti je štampan prvi broj Serbskog narodnog lista;
1838. godine osnovan je Licej u Kragujevcu;
1883. godine osnovano je Srpsko arheološko društvo;
1937. godine rođen je pisac i akademik Milovan Danojlić;
1955. godine rođen je fudbaler Vladimir Petrović Pižon, četvrta „Zvezdina zvezda“;
1966. godine održan je Brionski plenum CK SKJ;
2008. godine umro je Dejan Medaković, istoričar umetnosti, akademik i predsednik SANU.