Na današnji dan, 10. marta 1880. godine u Zablaću kod Čačka je rođen jedan od najznačajnijih srpskih pesnika Vladislav Petković Dis.

Privremeno je radio kao učitelj u selu, a zatim se po prelasku u Beograd zaposlio u opštinskoj carinarnici.

U Beogradu je često boravio po kafanama i bio jedna od najzanimljivijih boemskih ličnosti grada početkom prošlog veka. Posle venčanja je promenio navike i počeo da vodi mirniji život.

Godine 1911. je objavio svoju prvu zbirku pesama Utopljene duše, koja je naišla na podeljena mišljenja. Tokom Prvog balkanskog rata je bio ratni izveštač, a svoju drugu zbirku pesama pod nazivom Mi čekamo cara je objavio 1913. godine. U Prvom svetskom ratu se povlačio sa vojskom i narodom preko Albanije i stigao do Krfa. Odatle je poslat u Francusku gde je napisao svoju poslednju zbirku pesama Nedovršene pesme.

Teško je podnosio daljinu i to što je odvojen od porodice, a razboleo se i od tuberkuloze. Želeći da još jednom vidi svoje, krenuo je nazad iz Francuske, no brod na kom je plovio je u Jonskom moru torpedovala nemačka podmornica, te su se tako njegove crne slutnje obistinile.

Poginuo je maja 1917. godine. Bio je pesnik u čijoj je poeziji izražen pesimizam, a smrt čest motiv. Tokom života ga nisu posebno cenili, naročito Jovan Skerlić koji ga je kritikovao kako zbog poezije, tako i zbog načina života. Tridesetih godina pak, veličali su ga kao najboljeg pesnika moderne, a danas se smatra jednim od najvažnijih i najtalentovanijih pesnika koje je Srbija imala, dok su pesme poput Možda spava i Među svojima nezaobilazan  deo antologija naše poezije.

Od 1964. godine u okviru Disovog proleća se dodeljuje i nagrada koja nosi njegovo ime.

Od važnih događaja u vezi sa Srbijom na ovaj dan izdvajamo još:

1852. godine umro je trgovac i političar Stojan Simić;
1856. godine umro je književnik Jovan Sterija Popović;
1875. godine preminuo je publicista, socijalista i političar Svetozar Marković;
1908. godine rođen je pravnik i akademik Jovan Đorđević;
1935. godine rođen je pesnik Borislav Radović.