Na današnji dan, 25. februara 1992. godine u Glumču kod Požege preminuo je književnik, zemljoradnik i jedan od najpoznatijih srpskih dečijih pesnika, Momčilo Tešić. Rođen je 29. decembra 1911. godine u Glumču, a osnovnu školu i četiri razreda niže gimnazije završio je u Požegi. Osim kratkog vremena koje je proveo radeći u državnoj službi, celog života se bavio zemljoradnjom. Bio je jedan od osnivača Društva trezvene mladeži u svom mestu, Dopisnog kluba za knjigu i književnost Srbije u Beogradu, Družine pesnika sa sela „Suncokret“ u Gornjem Milanovcu, čiji je bio i predsednik od 1969. godine, a Književno društvo „Razvigor“ u Požegi proglasilo ga je za svog doživotnog počasnog predsednika, kao i Književni klub „Prvo zrno suncokreta“ u Brekovu. Od 1938. godine bio je član Udruženja seljaka književnika, a od 1954. godine i član Udruženja književnika Srbije. U njegovom literarnom opusu preovlađuju pesme za decu, koje su objavljivane u brojnim listovima i časopisima, a danas se nalaze u mnogim zbornicima, antologijama, čitankama i lektirama za osnovnu školu. Objavio je sedamnaest zbirki dečje poezije, dve knjige lirske poezije, dve haiku poezije, dve knjige kratke proze, jednu knjigu zagonetki, četiri slikovnice i jednu studiju iz etnologije požeškog kraja. Dobitnik je Vukove nagrade, Nagrade „ Mlado pokolenje“, Ordena zasluga za narod sa srebrnim zracima i drugih. Pesme su mu prevedene na četrdesetak jezika, za neke je komponovana i muzika, a svakako najpoznatija njegova pesma je Razbole se lisica, odnosno Lek. U Požegi i Užicu postoje ulice koje nose ime Momčila Tešića, a od 2000. godine dodeljuje se i Književna nagrada „Mladi Momčilo“, za najlepšu pesmu iz pera najmlađih pesnika.

Od važnih događaja vezanih za Srbiju na ovaj dan izdvajamo još:
1834. godine odlukom kneza Miloša o izmeštanju svih radnji sa eksplozivniim materijalom van gradskog jezgra, počela je organizovana zaštita od požara u Srbiji.