Na današnji dan, 16. novembra 1914. godine počela je Kolubarska bitka, jedna od najznačajnijih koje je srpska vojska vodila u Prvom svetskom ratu.

Uvod u tu bitku bila je ofanziva ka Drini, na kojoj su insistirali saveznici, a koju su Srbi pokrenuli nakon Cerske bitke. Nju je, međutim, austrougarska vojska zaustavila, pa su usledila dva meseca ratovanja uz Drinu. Početkom novembra, usled velikih gubitaka i nedostatka hrane i municije, Vrhovna komanda naredila je povlačenje ka Valjevu, koje je dodatno bilo otežano vremenskim uslovima i činjenicom da se sa vojskom kretalo i stanovništvo, plašeći se neprijateljskih zverstava.

U Valjevu je 8. novembra održana zajednička sednica Vlade i Vrhovne komande pod predsedništvom regenta, na kojoj je vojvoda Putnik naglašavajući kritičnost situacije, čak govorio o separatnom miru i obustavi otpora. Narednih dana sve tri srpske armije bile su prikupljene za odbranu Valjeva i delimično popunjene regrutima, ali kako očekivana municija i ostala vojna oprema još nije stigla, naređeno je povlačenje svih triju armija na desnu obalu Kolubare, njenu pritoku Ljig i na planinu Suvobor. Neposredno pred samu bitku, tokom jedne noći ranjen je i komandant Prve armije, general Petar Bojović, pa je na njegovo mesto došao general Živojin Mišić. U takvim okolnostima je počela Kolubarska bitka.

Nakon izdržanog prvog udara, Prva armija je ipak nadjačana i 26. novembra naređeno je povlačenje, dok su zaštitnice pružale žestok otpor neprijatelju, što je omogućilo da ta operacija bude izvršena uz minimalne gubitke. Dok je trajalo povlačenje, a neprijatelj, predvođen generalom Oskarom Poćorekom, zauzimao Valjevo, Lajkovac, Obrenovac i druga mesta, stigla je i municija za srpsku vojsku, ali se pojavio tehnički problem, pošto su čaure za topove bile duže od onih koje su koristili srpski topovi, te je municija u Nišu morala biti demontirana i skraćena, pa tek onda preneta na front.

Kako je Beograd ostavljen nebranjen, neprijatelj ga je zauzeo bez borbe 2. decembra i narednog dana u njemu održao trijumfalnu paradu. Vest o padu Beograda imala je snažan odjek u svetu. Saveznici su već prežalili Srbiju, a Nemačka je čestitala Austrougarskoj, u kojoj su počeli da pripremaju upravu za osvojenu Srbiju i da razmatraju koliki deo zemlje treba anektirati.

Ipak, te „slatkeˮ muke ubrzo je prekinula Prva armija, koja je još istog dana, 3. decembra, sa položaja zapadno od Gornjeg Milanovca prešla u protivnapad. Srpska armija je pored prepravljenih artiljerijskih granata, dobila i popunu u vidu novih oficira đačkog bataljona, čuvenih 1.300 kaplara, te je moral srpske vojske izuzetno porastao. Prva srpska armija išla je previše ispred ostalih, pa je general Mišić naredio da ona stane.

Međutim, to naređenje nikada nije stiglo do pukovnika Milivoja Anđelkovića Kajafe, komandanta Dunavske divizije prvog poziva, koji nije  znao da treba da se zaustavi pa je gonio neprijatelja do Valjeva, napadao velike delove Šeste austrougarske armije i zarobljavao na hiljade vojnika i stotine podoficira i oficira. To je napravilo pometnju kod neprijatelja, terajući ga na paničan beg.

Oskar Poćorek nije verovao šta se dešava sa njegovim vojnicima i nije hteo da naredi opšte povlačenje, čime je zapečatio sudbinu svoje vojske. Srpska vojska je velikom brzinom probijala neprijateljske odbrambene linije, pa je tako 15. decembra ušla u prestonicu, što je označilo kraj Kolubarske bitke, a Vrhovna komanda objavila je sutradan: „Na teritoriji Srbije nema više nijednog neprijateljskog vojnika.ˮ

Nakon ove bitke, u kojoj je poginulo više od 25.000 austrougarskih vojnika i više od 22.000 srpskih, a preko 100.000 austrougarskih i oko 90.000 srpskih bilo ranjeno, Oskar Poćorek je penzionisan, a Živojin Mišić unapređen u čin vojvode.

Način na koji je vodio tu bitku i iz skoro bezizlazne situacije prešao u protivnapad i potpuno potukao neprijatelja ušao je u skoro sve udžbenike vojnih škola.

Od važnih događaja u vezi sa Srbijom na ovaj dan izdvajamo još:

1864. godine rođen je osnivač srpskog zemljoradničkog zadrugarstva Mihailo Avramović;
1939. godine rođen je glumac Miloš Žutić;
1946. godine rođen je slikar i reditelj Slobodan Šijan;
1914. godine preminuo je filozof, teatrolog, dramaturg, pisac, prevodilac, novinar i jedan od najznačajnijih intelektualaca i kulturnih stvaralaca kod nas Jovan Ćirilov.