Na današnji dan 1942. godine ubijen je slikar Sava Šumanović (Sava Šumanović). Rodio se 1896. godine u Vinkovcima. Roditelji su mu bili iz uglednih gradskih porodica iz Šida, gde su se vratili kada je Sava imao četiri godine. Kao desetogodišnjak je otišao na školovanje u Zemun i pohađao Realnu gimnaziju. Već je tu pokazivao interesovanje za slikarstvo i upisao se na slikarski kurs. Nakon mature je nameravao da slikarstvo bude njegov životni poziv, mada se otac tome protivio. Kompromis je, uz pomoć majke za koju je Sava ostao izuzetno vezan do kraja života, pronađen u tome što je 1914. godine upisao u Zagrebu Višu školu za umjetnost i obrt, nakon koje je mogao postati nastavnik. Školu je završio sa najvišim ocenama i 1918. godine učestvovao na zajedničkoj završnoj izložbi škole. Iste godine u Ulrihovom salonu priredio je prvu samostalnu izložbu. Takođe je radio ilustracije i kao scenograf u Narodnom kazalištu. Godine 1920. priredio je drugu samostalnu izložbu, koja je imala pozitivne komentare i posle koje je otišao u Pariz, tadašnji centar umetničkih zbivanja. U francusku prestonicu se tokom svog relativno kratkog života vraćao više puta. Tamo je bio u ateljeu kubiste Andrea Lota, te su njegova dela iz prvog pariskog perioda rađena u tom stilu. Prva izložba po povrtaku, koju je organizovao u Zagrebu, nije imala pozitivne komentare, za razliku od naredne koju je nakon ponovnog boravaka u Parizu priredio u Beogradu. Tokom tih boravaka u gradu svetlosti kod Šumanovića su počeli da se javljaju zdravstveni problemi i znaci nervne iscrpljenosti. Tada se vraćao kući u Šid, a marta 1930. godine boravio je i na klinici dr Radenka Stankovića u Beogradu, mada podaci o njegovom lečenju nisu sačuvani, jer je bolnica sa čitavom dokumentacijom uništena u bombardovanju tokom Drugog svetskog rata. U svakom slučaju, tokom tih tridesetih godina živeo je u Šidu i slikao aktove po skicama koje je doneo iz Pariza i pejzaže iz neposredne okoline, koji svojom jedinstvenom svetlošću i atmosferom spadaju u sam vrh našeg slikarstva, dok poseban deo njegovog stvaralaštva poslednjih godina predstavljaju Šidijanke i Beračice. Septembra 1939. godine u Beogradu je održao šestu i poslednju samostalnu izožbu na kojoj je izložio 410 slika. Posećenost je bila velika i doživeo je veliki uspeh, te se vratio u Šid pun elana i poleta, bez obzira na rat koji je počinjao. Međutim, kada je Šid 1941. godine postao deo NDH i ćirilica bila zabranjena, Sava je prestao da potpisuje svoje slike i umesto toga beležio je uglavnom samo godinu. Iako je bio u mogućnosti da pređe u okupiranu Srbiju, gde mu ne bi pretila opasnost od ustaša, on je to odbio. U rano jutro 28. avgusta, u jednoj ustaškoj akciji Sava Šumanović je uhapšen. Zamolio je agente koji su došli po njega da se okupa, pozdravio se sa majkom i otišao. Sa velikom grupom građana odveden je u Sremsku Mitrovicu, gde se po nekim navodima pretpostavlja da je posle mučenja i sakaćenja šaka ubijen dva dana kasnije i sahranjen u masovnoj grobnici. Na štafelaju je tog jutra ostao da se suši treći deo triptiha Beračice, dovršen dva dana ranije, a iza jednog od najvećih srpskih slikara ostalo je više od 800 dela, među kojima Doručak na travi i Pijana lađa predstavljaju najviši domet našeg modernog slikarstva. Deset godina nakon umetnikove smrti, njegova majka Persida poklonila je opštini Šid 417 slika svoga sina, porodičnu kuću i osam jutara zemlje, i tako su osnovani Galerija i Spomen kuća Save Šumanovića, koji i danas čuvaju uspomenu na ovog velikog slikara.

Od važnih događaja vezanih za Srbiju na ovaj dan izdvajamo još:
1929. godine umro je književnik i pravnik Ivo Vojnović;
1931. godine rođen je teatrolog i književnik Jovan Ćirilov;
1935. godine rođena je književnica Grozdana Olujić;
1993. godine umro je glumac Miloš Žutić.