Institucija narodne kulture

U istočnoj Srbiji, ali i na celom Balkanu, ime Bokana Stankovića(1971), izgovara se s divljenjem (Bokan Stanković). On je vrsni gajdar koji svira na troglasnim erskim i dvoglasnim istočnobalkanskim gajdama. Potom je i okarinista, dudučar, trubač, pevač i folklorni igrač. On neguje srpsku muzičku tradiciju istočne Srbije i podjednako dobro poznaje autohtonu muzičku tradiciju i noviju tradiciju istočnosrbijanskih duvačkih orkestara. Tokom poslednjih četvrt veka imao je veliki broj samostalnih nastupa, zajedničkih nastupa sa najuglednijim imenima srpske etnomuzičke scene, sa duvačkim i drugim orkestrima istočne Srbije, sa pevačkom grupom „Kladanac“, koju je osnovao i vodio, i širom sveta nastupao kao vođa i solista „Orkestra za svadbe i sahrane” Gorana Bregovića.

Pored toga što kao ličnost predstavlja riznicu muzičke kulture, on je i izvrstan poznavalac istočnosrbijanskog etnokoreološkog nasleđa – koraka narodnih igara, a i veliki je kolekcionar muzičkih instrumenata, narodnih nošnji, preslica i drugih etnoloških predmeta. Zbog svog sveukupnog delovanja Bokan Stanković je postao svojevrsna institucija narodne kulture. Najpoznatiji je kao virtuoz na troglasnim  „svrljiškim“ gajdama, koje su jedinstvene na svetu. Uneskova zastava na Romulijani podignuta je uz zvuke Bokanovih gajdi¹.