„Kao čovek mogu svakog minuta umreti, a kao vojnik poginuti jer srpska stvar oslobođenja i ujedinjenja dovršena nije. Zato za slučaj moje smrti pravim ovim testamentom raspored s mojim imanjem.” Rečima iz našeg podnaslova započeo je 1878. godine testament veliki srpski ratnik i zadužbinar Đoka Vlajković. Imao je tada četrdeset

U prvim danima vlasti napadačkih država, u poznu jesen 1915, Srbija je ostavljala utisak zemlje opustele i opustošene, bez života. Okupatori su procenjivali da se, na primer, u šabačkom okrugu nalazi samo oko 20 posto negdašnjih stanovnika.[1] Istina, ubrzo su „poput reke krenule mnogobrojne izbeglice nazad u zavičaj”,[2] što je